پایه های نظری تشکیل آسیای واحد
یکی از سوالاتی که همواره مطرح شده است این بود که سازمان آسیای واحد از نظر تشکیلات اجرایی و سازمانی برای اولین بار در کدامیک از کشورهای قاره آسیا براساس کدام نظریه پایه ریزی گردید و نظریه پرداز آن کدام شخصیت علمی بود و در کدامیک از ادوار تاریخی مطرح گردیده است ؟
برای پاسخ به این سوالات لازم است بدانیم که براساس شهادت تاریخ ؛ در طول تاریخ جامعه بشری ؛ جهان قریب به یکصد و پنجاه سال در ثبات و آرامش و صلح و بدور از هرگونه جنگ و خشونت بوده است و در بقیه ادوار به نوعی در نامنی و بی ثباتی بسر برده است و حتی در عصر حاضر به نوعی دچار خشونت گرایی و ناامنی توسط بعضی از تفکرات غیرانسانی و به دور از شاخصه های کرامت انسانی مواجه می باشد. بنابراین جهان امروز نیاز به یک آرامش و امنیت دارد و این امنیت هرگز محقق نخواهد شد مگر اینکه ملل جهان به نوعی به وحدت و همگرایی در زمینه صلح و امنیت جهانی برسند . برای رسیدن به این هدف بصورت خرد جمعی از طریق یک سری از مولفه ها و ساختارهای اجرایی در قالب سازمانهای بین المللی غیردولتی امکان پذیر میباشد و در همین راستا اولین بار نظریه اتحاد آسیایی که مباحث آن در ادامه این فصل خواهد آمد برای اولین بار در قاره آسیا اواسط دهه 1990میلادی توسط یکی از شخصیتهای علمی ایران دکتر محمد رضا حافظ نیا استاد تمام پایه 35 دانشگاه تربیت مدرس مطرح گردید . بنابراین تاسیس اتحادیه آسیایی را هم در اولین مرتبه توسط خود آقای دکتر حافظ نیا در نامه ایی به آقای هاشمی رفسنجانی دئیس جمهوری اسلامی ایران در شهریور 1372 پیشنهاد گردید که مورد استقبال ایشان قرار گرفت و به وزیر خارجه وقت ؛ یعنی دکتر ولایتی دستور توجه داد . و در همان ایام آقای هاشمی در دیدار خود با نخست وزیر هند آقای واجپایی موضوع تشکیل اتحاد آسیایی را به ایشان داد پس از آن این نظریه به وسیله دکتر حافظ نیا پردازش و به زبان انگلیسی و به صورت یک کتاب در پاکستان توسط انتشارات گورا در سال 1995 چاپ و منتشر شد و آقای راجپایی نخست وزیر وقت هندوستان طی یک نامه رسمی از آقای دکتر حافظ تقدیر و تشکر می نماید آسیای واحد براساس نظریه تاسیس اتحادیه آسیایی و پس از پیشنهاد تاسیس آن به نخست وزیر هند توسط آقای هاشمی رفسنجانی در کمتر 5 سال در کشور هندوستان باهدف تو سعه و گسترش آن در سراسر قاره کهن آسیا توسط تعدادی از شخصیتهای علمی و روزنامه نگاران دانشگاه پونای هندوستان به مدیریت دکتر سوبروتو روی (Subroto Roy) به منظور اهداف صلح جویانه؛ صلح طلبانه؛ بشر دوستانه و تعامل علمی و فرهنگی بین ملتهای آسیایی جهت شناخت مشترکات در کلیه زمینه ها به دور از هرگونه گرایشهای سیاسی و حزبی اساسنامه آن تنظیم و در تاریخ پنجم سپتامبر سال 2006 با برگزاری کنفرانس غذا و بهداشت آسیایی به جامعه علمی هندوستان معرفی شد و در تاریخ پنجم آوریل سال 2007 آغاز بکار نمود .از زمان تشکیل این سازمان در هندوستان یعنی از سال 1386(2007) برای تاسیس چنین سازمانی در ایران و زمینه های تاسیس آن مورد مطالعه قرارگرفت . هرچند که موسسین در هند با هدف وحدت بین ملل آسیایی به تشکیل آن اقدام نموده بودند اما به نظر میرسید که پاره ایی از شرایط ها و مناسبات دینی و قومی مطرح در قاره آسیا و همچنین نقش و رویکردهای دولتها در جهت تداوم آن لحاظ نگردیده است و بیشتر براساس خط مشی های متناسب با فرهنگ و آداب و رسوم ملی کشور هند شکل گرفته بود . بنابراین اولین گام در ایران بررسی جامع تری در باب تحقق نظریه اتحاد آسیایی و همچنین راه های رسیدن به یک وحدت جهانی از سال 1386 صورت گرفت و مدت دو سال و نیم بررسی آن به طول کشید .
برای اجرائی نمودن این نظریه نیاز به یک نهضت جهانی بصورت سازمانی و عملی بوده و مقرر شد که پرچمدار این نهضت برای اولین بار در جهان ؛ قاره آسیا که مهد بزرگترین تمدنهای بشری و خواستگاه اولیه ظهور ادیان الهی است باشد و این حرکت می تواند در شروع کار از هر منطقه جغرافیایی از قاره آسیا شروع شود و دراین راستا با توجه به نقش منطقه ایی و جهانی کشور بزرگی چون ایران با دارا بودن ظرفیتهای علمی ؛ فرهنگی با قدمتی چندین هزار ساله بیش از هر کشوری تاثیر گذار تر باشد. اینگونه شد تا از همان ابتدا شیوه اجرائی آن بصورت سازمانی و عملی در ایران پی ریزی شود . بنابراین سازمان جهانی آسیای واحد براساس اعتقاد به نظریه وحدت جهانی ملل و ادیان الهی برای داشتن جهانی عاری از خشونت با هدف تحقق و توسعه این نظریه پی ریزی و شکل گرفته است این سازمان ابتدا اقدام به تدوین اساسنامه و اهداف آن و همچنین به تشکیل ادارات و کمیته های اجرایی وابسته به آن و ثبت آن نمود و براساس آئین نامه اجرائی آن تمامی برای تحقق کلیه اهداف آن در قالب معاونت ها و ادارات کل و کمیته های هفده گانه با شرح وظایف مربوطه در دو بعد داخلی و بین المللی تدوین گردیده است که برای رسیدن به این هدف شیوه های ذیل مورد بررسی قرار گرفت
1 ـ در بعد داخلی
1ـ تاسیس مرکز جامع علوم تحقیقاتی و آموزشی آسیا در تمامی شاخه علوم در ایران به منظور تحقق اهداف و تعامل علمی با سایر مراکز علمی آسیا
2ـ تاسیس روزنامه؛ هفته نامه؛ ماهنامه؛ سالنامه علمی و اجتماعی به منظور بیان عملکردها و خدمات علمی به جامعه و تاسیس شبکه تلویزیونی
3ـ تشکیل مرکز گردشگری علمی برای توسعه فرهنگ گردشگری در سطح کشور و زنده نگهداشتن آداب و رسوم فرهنگ ایرانی و تعامل گردشگری با سایر ملل آسیایی و دعوت آنان به ایران و همچنین جذب توریسم بین المللی به منظور معرفی فرهنگ ملی
2 ـ در بعد بین المللی
1ـ رایزنی با سایر کشورهای آسیایی به منظور تاسیس سازمان آسیای واحد
اهداف 2ـ ایجاد دفاتر این سازمان در سراسر کشور و کشورهای آسیایی به منظور اجرای 3ـ این سازمان پس از تاسیس حد اقل در سه کشور آسیایی اقدام به تاسیس اتحادیه و تاسیس در ده کشور آسیایی اقدام به تشکیل و تاسیس سازمان جهانی با مشارکت کشورهای همسوء در این زمینه خواهد نمود . که مهمترین اهداف آن تاسیس دانشگاه جهانی مرکز علوم و تحقیقات آسیا ؛ و همچنین رایزنی با سایر کشورهای آسیایی و سایر قاره ها به منظور مشارکت جهانی در زمینه صلح و امنیت جهانی از طریق مراکز علمی می باشد